Dövme - Mete Güven - Cinius Yayınları

Sonra gün boyu onu bekledim ben… Kardeşimi oyaladım. Kardeşim oynuyordu. Ben de ona göz kulak oluyordum. Ama gözüm hep yoldaydı. Akşama geldi abim. Sağ kolunda bir naylon sarılıydı. Eve girdi. Ben ve kardeşim de arkasından... Evde babam yoktu. Annem abimin koluna baktı. Annemin gözleri kocaman oldu. Abim kolundaki naylonu çıkarmak istedi. Biraz zorlandı. Kan, naylonu etine yapıştırmıştı. Kolu şişmişti. Kocaman olmuştu. Hem de kanlıydı. Annem ağladı. Pamuk getirdi hemen... Pamuğu dokundurarak sildi dövmenin üstünü. Abim yere bakıyordu. Omuzları düşüktü. Gözleri sanki yerde bir şeyler arar gibiydi. Acı çekmiyordu. Kafası ileri geri sallanıyordu. Çıkmazmış artık yaptırdığı dövme... 

Çıkartmak için derisinin üzerini karalamak gerekirmiş. Hem de çok acı veriyormuş bu. Ama abim artık acı çekmiyor gibiydi.
Hiç kimseyi sevmeyecek gibiydi artık…