Ferzende penci sali nîve temene xwe li Parise dibihurene ü vedigere bajare xwe Amüde li Rojavaye Kurdistane ü Süriya di nava agiren Bihara Ereban de. Ew bi balefire diçe Tirkiye da ku ji we dere ber bi başür ü sinore bi zeviyen mayinan ü telen direyi ve dakeve. Ew ji herkesi re dubare dike ku ew amüdi ye ü armanca wi ew e ku şeveke sax li ber sinor bimine, li lempe ü ronahiyen bajare xwe temaşe bike ü di kü re zirav dibe bil adi wir re biqete. Pişti Stembole, ew diçe Amede, paytexta Kurdistana Bakur. Ew heftiyeke li bajare diroki dimine, rasti beşeki mezin ji diroka kurden bakur di nav si salen dawin de te ü bi taybeti te digihije ku çend kes li nava kelehe ji nasnameya wi ya kurdeki binxeti bawer nakin ü wi weke miroveki din dibinin. Pişti ku derdeki mezin ji ser die xwe dide ali, ew diçe Merdine, li ber sinor radiweste, lempeyen Amude dibine ü dide ser axa nerm a hemü niyaz ü metirsiyan. We gave, ew digihije pengava dawin a rewîtiya xwe ü pergi demen çi şerin çi xemginbar en zaroktiya xwe ya li Kurdistane te.
Berhema di nav desten we de ne birname, ango ne jiyana niviskare xwe ye. Bûyeren we di legana xeyalan de hatine vestirandin ü pewendiya wan bi rastiye ve tune. Tene Amed rastiya rasteqin ü lehenge serekin e, Ameda bi beden ü bircen kevnare, bi pirsa kurd ü Kurdistane ü man ü nemane, bi germa havinan ü helîkopteren hergav di asimanan de, bi Pira Dehderi ü çeme Dicleye ku li jera bexçeyen Hewsele çiveke xwedayi dide xwe. Amüde ji bi rasti heye ü lehenge duyem e. Ew li Rojavaye Kurdistane bi du tiştan navdar e: xwinşeriniya şeniyen xwe ü birinen dijwar ku neyaran, çi ji kurdan, çi ji biyaniyan, di cane we de vedane. Eger hin kes xwe di van rüpelan de bibînin, ev yek e beri her tişti tesadufi, lehatini be ü paşe nişana serkeftina romane ü gerdüniya mijara we be. Ma ke ji me rojeke ji rojan xwe di kesen weke Odiseos, Don Kîşot, Mem ü Zîn, Rusteme Zal, Mîrza Mihemed, Mîrzaye Piçûk an Biyaniye Albert Camus de neditiye? Heftiyeke direj li Amede romana Amed, Amüd ü ümide ye.
